هیپرتانسیون اولیه شریان ریوی عبارت است از بالا بودن فشار شریان ریوی بدون علت قابل توجیه و در واقع تشخیص بیماری بر اساس رد سایر علل هیپرتانسیون ریوی می باشد. بیماریهای انسداد وریدی ریوی که باعث هیپرتانسیون ریوی می شود، حتی اگر علتی برای آن یافت نشود هیپرتانسیون اولیه شریان ریوی تلقی نمی گردد. این بیماری یک انسیدانس دو در میلیون دارد و در کودکان زیر 15 سال نادر است. انسیدانس آن قبل از بلوغ در هر دو جنس برابر است ولی پس از بلوغ نسبت مذکر به مونث یک به دو یا یک به چهار است. هیپرتانسیون اولیه شریان ریوی در هر سنی حتی در شیرخواران کمتر از 6 ماه گزارش شده است. لیکن اکثریت بیماران را بالغین جوان 35-15 سال تشکیل می دهند، موارد فامیلیال هم گزارش شده است. این مقاله مروری کوتاه بر سه مورد گزارش شده در کودکان است و از این نظر که در کودکان بسیار نادر است اهمیت دارد. بیمار اول دختر هشت ساله ای است که سابقه سنکوپ، شوک و برادی کاردی ارجاع داده شده است و تحت عملیات احیای موفق قرار گرفته است. بیمار دوم پسر 11.5 ساله است که با تنگی نفس کوششی ارجاع داده شده و بیمار سوم دختر 9 ساله است که با ادم اطراف چشم ها و تنگی نفس کوششی در بیمارستان پذیرش داده شده است. از این سه بیمار الکتروکاردیوگرافی، اکوکاردیوگرافی، کاتتریسم و آنژیوگرافی به عمل آمد و تشخیص نهائی هیپرتانسیون اولیه ریوی داده شد.

در این تحقیق به منظور روشن شدن تاریخچه و چگونگی درمان انواع تنگی نفس ها و آسم، سیر تکاملی درمان از دوران باستان تا پایان سال 1323 هجری قمری مطابق با 1905 میلادی (دارالفنون ناصری) بررسی شد. شایع ترین بیماری هایی که پزشکان سنتی به بیماری های دستگاه تنفسی به شرح و بحث درباره آن ها پرداخته اند، شامل: انتفاخ الریه (آمفیزم ریوی)، انتفاخ الصدر (پنوموتراکس)، نفث الدم (هموپتیزی)، هموراژی های دستگاه تنفس، خونریزی صدری و تشخیص افتراقی آن، خونریزی ریوی، آبسه های ریوی، سل، ذات الجنب، ذات الریه، برونشیت، ورم حجاب حاجز، عدم تمدد ریه (آتلکتازی) و بالاخره نفس الانتصاب (ORTHOPNEA)، ضیق النفس (DISPNEA) و ربو (BRONCHIAL ASTHMA) در این مقاله مورد بحث قرار گرفته است. تلاش شده است مهم ترین منابع طب سنتی و الزاما سایر درمان ها و خدمات ذکر شده در درمان این بیماری ها در این مقاله مورد بررسی و معرفی قرار گیرد و نام علمی گیاهان مورد استفاده به طور مشخص ذکر گردد.

پارگی مری یکی از کشنده ترین انواع مدیاستینت ها می باشد که برای نشان دادن مورتالیتی بالای آن اغلب از آن به عنوان مصیبت یاد می شود. علل پارگی مری شامل اقدامات تشخیص (اندوسکپی)، اجسام خارجی، تروما و سندرم بوئرهاو می باشد. پارگی بعد از استفراغ یا سندرم بوئرهاو عامل 15-10 درصد از موارد را شامل می شود. میزان بروز این سندرم یک مورد در سال به ازای هر 6000 نفر می باشد. مهمترین عامل در نجات بیمار تشخیص زودرس می باشد که کلید این کار شک بالینی بالا می باشد. متاسفانه به علت نادر بودن آن اغلب اشتباه تشخیص داده می شود؛ و علایم بیمار به سایر بیماری های جدی و شایع مانند سکته قلبی، زخم معده پاره شده، امبولی ریه و پانکراتیت حاد نسبت داده می شود. ما بیمار مبتلا به این بیماری را گزارش می کنیم که علامت اصلی آن علایم تنفسی بوده و لذا به عنوان امبولی ریه تحت درمان قرار گرفته بود و تشخیص قطعی بعد از 12 ساعت داده شد؛ و بعد از درمان موفق از بیمارستان مرخص شد. توصیه می شود که در تشخیص افتراق علایم سینه ائی حاد مانند درد سینه و تنگی نفس سندرم بوئرهاو را باید در نظر گرفت.

مقدمه: یکی از داروهای مورد استفاده در بیماران مبتلا به تنگی نفس و آسم، اسپری های استنشاقی است ولی طریقه مصرف این داروها در بیماران از اهمیت خاصی برخوردار است، بطوریکه اگر بیمار به درستی آن دارو را مصرف نکند اثر بخشی لازم را نخواهد داشت. هدف از این تحقیق بررسی استفاده درست یا نادرست از این اسپری ها در بیماران است.روش کار: این مطالعه مشاهده ای تحلیلی، در طول سال های 1388 تا 1392 با روش نمونه گیری آسان در بیماران مراجعه کننده به کلینیک های درمانی شهر جهرم انجام شد. این مطالعه به روش دو سو کور انجام گرفت. پس از انتخاب و رضایت بیمار برای انجام کار پرسشنامه تنظیم شده توسط محقق اول تکمیل می گردید و بیمار به اطاق بعدی نزد پزشک مراجعه می کرد. در آنجا از بیمار خواسته می شد که بیمار در حضور محقق دوم از اسپری استفاده کند و پرسشنامه دوم که در خصوص چگونگی استفاده از اسپری توسط بیمار بود تکمیل می گردید. در پایان اطلاعات جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج: در این مطالعه 468 نفر شرکت کردند. از این تعداد 43.6% افراد اسپری را بطور صحیح استفاده می کردند. از 204 نفر بیماری که اسپری را به طرز صحیح استفاده می کردند 95.1% افراد آموزش دیده بودند. طرز مصرف اشتباه در مردان و افراد با سن بالا بیشتر دیده شد. و صحیح یا اشتباه مصرف کردن ربطی به میزان تحصیلات بیماران نداشت. نتیجه گیری: آموزش استفاده از اسپری های استنشاقی در بیماران مبتلا به تنگی نفس، رکن اساسی در تجویز این داروها ست و پزشکان و دست اندرکاران درمان بیماران باید زمان کافی برای آموزش نحوه استفاده صحیح از دارو را اختصاص دهند تا اثربخشی دارو بیشتر شود.

تراکئوبرونکوپاتیکا استئوکندروپلاستیکا بیماری بسیار نادر مجاری هوایی بزرگ با علت ناشناخته است. در این بیماری ندولهای کلسیفیه و غضروفی در زیر مخاط تراشه و برونش های اصلی ایجاد شده که باعث تنگی راه های هوایی می شود. این بیماری عموما خوش خیم و اغلب بیماران بدون علامت بوده اما ممکن است مبتلایان سرفه، تنگی نفس کوششی و خس خس سینه داشته که ممکن است به علت تشابه با سایر بیماری های انسدادی مزمن ریوی تا مدت ها تشخیص داده نشود. تشخیص بر اساس مشاهدات برونکوسکوپی بوده که با بررسی نمونه بافتی تایید می شود. در این مقاله ما دو بیمار مبتلا به تراکئوبرونکوپاتیکا استئو کندروپلاستیکا با یافته های مشخص برونکوسکوپیک و بافتی این اختلال را شرح می دهیم. موارد فوق سال ها با تشخیص بیماری انسدادی مزمن ریه و آسم درمان می شدند. بیمار اول خانم 60 ساله ای است که با خشونت صدا و تنگی نفس کوششی از 3 سال پیش مراجعه نمود و بیمار دوم موردی 40 ساله که دارای سابقه با تنگی نفس کوششی و ویزینگ از 10 سال پیش بوده است.

در یک مطالعهcase series ، کلیه پرونده های مربوط به تنگی آئورت مربوط به سالهای 78-1373 در دو بیمارستان آموزشی امام خمینی و امیراعلم مورد بررسی قرار گرفتند و یافته های اپیدمیولوژیک، علائم پاراکلینیکی و کلینیکی تنگی آئورت و ارتباط آنها با درجه ناتوانی (functional class)، میزان گرادیان آئورت (AVG) Aortic Value Gradient و اجکشن فراکشن در 81 بیمار جمع آوری شد. از مجموعه بیماران، 73% را مردان و 27% را زنان تشکیل می دادند. شایعترین گروه سنی بیماران افراد بیش از 65 سال بودند که اغلب در کلاس 2 نارسایی قلب قرار می گرفتند. شایعترین علائم بالینی هنگام مراجعه به ترتیب تنگی نفس کوششی، تپش قلب و درد قفسه صدری بود؛ همچنین بین علائم تنگی نفس کوششی، درد سینه، ارتوپنه، تنگی نفس حمله ای شبانهParoxysmal (PND) Nocturnal Dyspnea و علائم نارسایی قلب راست Right Heart (RHF) Failure با درجه ناتوانیFunctional Class (FC) و اجکشن فراکشن ارتباط معنی دار به دست آمد. ما بین FC و (EF) Ejection Fraction ارتباط معنی دار وجود داشت لیکن بین AVG و FC ارتباط معنی داری بدست نیامد.

همان گونه که جوامع انسانی در تعامل با هم قرار می گیرند، زبان انسان ها نیز در چنین تعاملاتی وارد می شود؛ به گونه ای که کمتر زبانی را می توان زبان خالص (سَره) و بدون واژه های وام گرفته از دیگر زبان ها دانست. امّا در گذر ایّام گاهی برخی از اهل زبان، با اندیشهٔ بیرون راندن واژه های بیگانه، دست به کوشش هایی می زنند. با نگاهی به سیر تحوّل سَره گرایی در ایران، معلوم می شود این کوشش ها در میان فارسی زبانان از دو جریان سرچشمه گرفته است: یکی کوشش های ذوقی شاعران و نویسندگان و دیگری واکنش های اجتماعی اهل زبان که خود را از طریق اشعار و نوشته های شاعران و نویسندگان یا نام گذاری ها نشان داده است.کوشش های ذوقی شاعران و نویسندگان را در گرایش به فارسی خالص با دو انگیزه می توان در نظر گرفت: نخست، کوشش هایی که در آن ها نوعی اجبار و الزام هست و دیگر کوشش هایی که از سر اختیار صورت گرفته است. در نوع اوّل، التزام مترجمان قرآن برای یافتن معادل دقیق واژه های قرآنی دیده می شود و در نوع دوم، کوشش برای به کار گرفتن زبان فارسی خالص (سره) در متنی همچون شاهنامه برای رعایت تناسب زبان با محتوای کتاب به چشم می خورَد. در حوزهٔ کوشش های ذوقی می توان تفنّن های ادبی شاعران و نویسندگان را نیز منظور داشت، یعنی کوشش هایی که برای ایجاد آشنایی زدایی در متون ادبی به کار می رفته است. امّا واکنش های اجتماعی در دورهٔ مشروطه و در دورهٔ پهلویِ اوّل با اندیشه های ملّی گرایانهٔ افراطی آمیخته است که در این نوشته به این جریان ها، چه در قالب کوشش چه در قالب واکنش، پرداخته می شود.

هر ادبیات کلاسیک دارای حماسه ایست که در آن عناصر اسطوره ای، عناصر داستانی و عناصر واقعی برگرفته از تاریخ وجود دارند. این نکته درمورد ادبیات آلمانی و فارسی که نیبلونگن و شاهنامه سرآمد آثار آنان هستند نیز صدق می کند. از آن روی که این دو اثر از دیدگاه زبانی و فرهنگی زیر مجموعه زبان های هند و ژرمن هستند، عناصر مشابه بسیار در آنان وجود دارد که با اندک مقایسه ای پدیدار می گردد. این پژوهش تلاشی است بر مقایسه میان این دو حماسه ملی و شرط مهم در مقایسه دو اثر با یکدیگر، شناختن هر چه بهتر آنان است. به همین دلیل در این مقاله ابتدا دو شاهکار «سرود نیبلونگن» و «شاهنامه» از لحاظ پیدایش، ساختار و محتوی بررسی گشته اند. سپس نخست به ذکر شباهت ها و تفاوت های پهلوانان برتر دو حماسه پرداخته شده و بعد نمادها یا پدیده های مشترک میان دو اثر آمده است. آنچه در مقایسه این دو اثر در هر بخش به دست آمده است به صورت جدول ارایه گشته تا بتوان بر آنچه گفته شد، نگاهی اجمالی افکند.